Blogger news

Blogger templates

5/22/2017

Μπορεί να μην βρήκε την Ιθάκη αλλά απόλαυσε το ταξίδι

«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
 να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος,
 γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».

Έγραφε κάποτε ο Καβάφης και ο Ολυμπιακός το έκανε κανόνα. Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου μπορεί να άντεξαν μόλις 25 λεπτά στην καυτή έδρα της Φενέρμπαχτσε αλλά κέρδισαν επάξια το χειροκρότημα και την πρώτη θέση στην καρδιά των φίλων της ομάδας. Και το άξιζαν και με το παραπάνω (!) αφού για να φτάσουν στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης πέρασαν πολλά εμπόδια, βγήκαν νικητές στις αντιξοότητες που συνάντησαν και έκαναν τους φίλους της ομάδας να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν και δύο μέρες μετά με δάκρυα στα μάτια να χειροκροτούν την προσπάθεια τους. Και δεν ήταν δάκρυα λύπης αλλά υπερηφάνειας γιατί ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει καταφέρει να κερδίσει το σεβασμό όλων και αυτό είναι το σημαντικότερο επίτευγμα για αυτή την ομάδα.

Και τι άλλο μπορούσε να κάνει; Στον ημιτελικό υποχρέωσε τη «ρώσικη αρκούδα» να υποκλιθεί για ακόμη μια φορά και τους φίλους της ΤΣΣΚΑ να αναρωτιούνται τι συμβαίνει κάθε φορά και η «ακριβή» ομάδα τους παθαίνει μπλακ άουτ στα παιχνίδια με τους «ερυθρόλευκους». Αλλά στον τελικό της Κυριακής βρήκε και πάλι στο δρόμο του την οικοδέσποινα. Οι Τούρκοι γέμισαν το στάδιο, δημιούργησαν μια εκρηκτική και συνάμα αποπνικτική ατμόσφαιρα για να πνίξουν τον αντίπαλο τους. Ο Ολυμπιακός τους αντιστάθηκε αρκετά με τον Ομπράντοβιτς να αλλάζει ουκ ολίγες φορές χρώμα παρότι έβλεπε την ομάδα του να οδηγεί το σκορ. Οι «ερυθρόλευκοι» φώναζαν παρών και οι Τούρκοι αναστέναζαν. Το καλάθι του Μπιρτς σε χρόνο μηδέν θύμισε το τρίποντο του Αγραβάνη στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ που άλλαξε τη ρότα και την ψυχολογία της αναμέτρησης.

Ο Σέρβος προπονητής ήξερε όμως πως να το διαχειριστεί. Ήξερε ότι δεν έπρεπε να επιτρέψει στον Ολυμπιακό να βρίσκεται μια ανάσα πίσω του καθώς θα το μετανιώσει. Η Φενέρμπαχτσε έπαιξε δυνατά, σκέπασε τα καλάθια (38 ριμπάουντ έναντι 23 του Ολυμπιακού), πίεζε κάθε μπάλα λες και ήταν εκείνη που κυνηγούσε στο σκορ, ο Ομπράντοβιτς κατόρθωσε να «σβήσει» τον Σπανούλη, ανάγκασε τον Ολυμπιακό να ψάχνει ελεύθερα σουτ μπλοκάροντας του τους διαδρόμους για δίποντο και με τον Πρίντεζη να μην καταφέρνει να βρει τον καλό του εαυτό η πλάστιγγα έγερνε προς τους Τούρκους.

Και έγειρε για τα καλά με την Φενέρμπαχτσε να αυξάνει τη διαφορά και να ασφαλίζει το τρόπαιο που τόσο πολύ ήθελαν οι φίλαθλοι της που κρεμόντουσαν σαν τα τσαπιά από τις εξέδρες του σταδίου, όπως είπε και στην μετάδοση ο Βαγγέλης Ιωάννου. Κάλινιτς, Μπογκντάνοβιτς, Ντατόμε, Βέσελι και ο εξωπραγματικός Ούντο έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους και πλήγωσαν τον Σφαιρόπουλο. Τα είχαν όλα οι Τούρκοι. Θέληση, πάθος, δύναμη, εκρηκτικότητα, ταχύτητα και ευστοχία. Εμφανίστηκαν πιο έτοιμοι, πιο σίγουροι και διεκδίκησαν με το 1000% των δυνατοτήτων τους την κούπα. Και δίκαια την πήραν αφήνοντας τον Ολυμπιακό στη δεύτερη θέση και με την πίστη ότι του χρόνου στο Βελιγράδι θα είναι πιο ευχάριστα τα πράγματα για εκείνον αφού θα παίζει στην έδρα του.

Για να φτάσει εκεί όμως χρειάζεται δουλειά, υπομονή και πίστη αλλά και ένα ήρεμο καλοκαίρι που θα έρθει εάν και εφόσον οι «ερυθρόλευκοι» πάρουν το πρωτάθλημα. Ψηλά το κεφάλι και στροφή στο Πρωτάθλημα που είπε χθες και ο Kill Bill. Εξάλλου, αυτή η ομάδα έχει αποδείξει ότι μπορεί να «τρελάνει» τον κόσμο της πορτοκαλί θεάς. Υπομονή και τα καλύτερα έρχονται...


Υ.Γ. Συγχαρητήρια στον Κώστα Σλούκα για την κατάκτηση του τροπαίου, ένα παιδί που όσο ωριμάζει τόσο καλύτερος γίνεται, αλλά και τον Ομπράντοβιτς που κατάφερε να οδηγήσει τη Φενέρ στην κατάκτηση του τροπαίου και πλέον μετρά μόνος του εννέα κατακτήσεις. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου