Τα 11
τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει ταξιδέψει από την περηφάνια και τον διεθνή
θαυμασμό σε μια αβεβαιότητα για το μέλλον.
Στον πυρήνα και των δύο οι Γερμανοί. Τελικά μας έκαναν καλό ή κακό;
Κι όμως
σαν λαός έχουμε λατρέψει ένα τρελό Γερμανό που μας έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης
και το όνομα αυτού Ότο Ρεχάγκελ.
Ο Ότο
Ρεχάγκελ, ένας Γερμανός, σαν σήμερα πριν από 11 χρόνια έβγαλε στο δρόμο
εκατομμύρια Έλληνες οδηγώντας την Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου στην κορυφή της Ευρώπης.
Θυμάμαι τότε ήμουν μόλις 10 ετών αλλά ένιωθα τόση χαρά, τόση υπερηφάνεια. Έκλαιγα
αλλά ήταν δάκρυα χαράς για μια ομάδα που μπορεί να μην είχε ένα μεγάλο Ζινεντίν
Ζιντάν ή ένα Λουίς Φίγκο αλλά είχε ψυχή, θέληση και μια δόση τύχης.
Η αρμάδα
του Ότο Ρεχάγκελ κοιτούσε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, προχώρησε βήμα – βήμα και
κατάφερε προς απορία όλων να φτάσει στον τελικό της διοργάνωσης και να το σηκώσει.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα του Αντώνη Νικοπολίδη να έχει ξαπλώσει στον
αγωνιστικό χώρο και να χαμογελά προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε γίνει. Κανείς
δε το πίστευε!
Ξεκίνησε
με νίκη (2-1) απέναντι στη διοργανώτρια του Euro, Πορτογαλία. Ο Λουίς Φίγκο και η παρέα
του είδαν τους Καραγκούνη και Μπασινά να στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας
τους. Η ισοπαλία με την Ισπανία έδωσε ελπίδες πρόκρισης. Μια πρόκριση που ήρθε
παρά την ήττα στο παιχνίδι με τους αδιάφορους Ρώσους. Η Ελλάδα ήταν στα
προημιτελικά – αντίπαλος της ένα μεγάλο φαβορί, η Γαλλία. Και όμως ο «Ζιζού» είδε
τους Έλληνες να πανηγυρίζουν στο τέλος. Στα ημιτελικά η Τσεχία ήταν το τελευταίο
εμπόδιο της Εθνικής πριν από το όνειρο. Πήγαμε σε παράταση με τον Τραϊανό Δέλλα
να σκοτώνει τους Τσέχους στο τελευταίο λεπτό. Και ιδού φτάσαμε στον τελικό! Οι Πορτογάλοι
ήταν το φαβορί αλλά οι δικοί μας δεν
είχαν να φοβηθούν τίποτα. Μας είχαν κάνει υπερήφανους έτσι κι αλλιώς. Το βράδυ
της 4ης Ιουλίου 2004 δε θα το ξεχάσει κανείς. Η κεφαλιά του
Άγγελου Χαριστέα και μετά ένα ευχάριστο χάος. Φωνές, δάκρυα, συνθήματα, κόρνες,
Έλληνες να κατακλύζουν τους δρόμους της χώρας, τον Χελάκη να δηλώνει τρελαμένος
«δεν περιγράφω άλλο» και τα διεθνή μέσα να εξαίρουν τη χώρα μας. Τιμή, υπερηφάνεια
και σεβασμός!
Από
το Euro του
2004 η Εθνική είχε κι άλλες επιτυχίες δίνοντας το παρών στις μεγάλες διοργανώσεις αλλά τώρα
τελευταία μας τα έχει χαλάσει. Λάθος πρόσωπα, επιλογές και αδιάφοροι παίχτες
που κάνουν τα παιδιά του Ρεχάγκελ να απορούν. Θα σηκωθεί και πάλι η Εθνική. Θα αρχίσει
να παλεύει ξανά με όλες τις δυνάμεις της. Ένα άνθρωπο με την καρδιά του Γιώργου
Καραγκούνη θέλει και θα συνέλθει. Ο «Κάρα» είναι δίπλα στην ομάδα και η αγάπη
του για την αυτήν θα γίνει το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα χτιστεί μια νέα Εθνική.
Ηγέτη
η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έχει, αρκεί οι αρμόδιοι να το αντιληφθούν. Η χώρα μας, όμως, θα τον βρει ή
να θέσω καλύτερα το ερώτημα, υπάρχει; Στον
αθλητικό χώρο θα βρούμε το δρόμο μας αργά ή γρήγορα, καθοδήγηση θέλουν οι νέοι,
το ταλέντο το έχουν. Στον πολιτικό και οικονομικό σύστημα θα καταφέρουμε κάτι;
Αύριο
ως πολίτες αυτής της χώρας καλούμαστε να λάβουμε μια σοβαρή απόφαση για το μέλλον
μας. Το ΔΝΤ, η Μέρκελ και οι υπόλοιποι εταίροι περιμένουν στη γωνία να δουν τι
θα αποφασίσουμε. Οι νέες προτάσεις του Eurogroup για
το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας δεν
ήταν αρεστές στη διαπραγματευτική ομάδα με αποτέλεσμα ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας,
να καλέσει το λαό σε δημοψήφισμα. Η πεποίθηση του, όπως την εξέφρασε σε
συνέντευξη του στην ΕΡΤ, ότι το δημοψήφισμα
έχει ως στόχο να ενώσει τους πολίτες και όχι να τους διχάσει διαψεύστηκε. Ο λαός
διχάστηκε. Πολλοί είναι εκείνοι που από Δευτέρα δε θα μιλάνε στον διπλανό τους επειδή
ψήφισε το αντίθετο.
Δηλώσεις
πρώην και νυν πολιτικών αρχηγών, ανούσιοι διαξιφισμοί στα παράθυρα των media που έχουν στήσει πάρτι κινδυνολογίας
με τίτλους όπως «η Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού», «Κρίσιμες ώρες για την
Ελλάδα», ουρές στα ΑΤΜ, κλειστές τράπεζες, αγωνία και αβεβαιότητα για το τι
μέλλει γενέσθαι και το απόλυτο σκοτάδι να απλώνεται πίσω από το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ»
.
Ανώμαλη
προσγείωση αλλά θα επιστρέψουμε….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου