Εκείνη την ημέρα δάκρυσε ο Πειραιάς

36 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα εκείνη όπου το αίσθημα της χαράς, οι φωνές, τα χαμόγελα έδωσαν τη θέση τους σε ουρλιαχτά, δάκρυα και ένα μεγάλο «γιατί» εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα.


Εκείνη η Κυριακή της 8^ης Φεβρουαρίου του 1981 σημάδεψε την οικογένεια του Ολυμπιακού και αποτελεί τη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εκείνη την ημέρα όλη η Ελλάδα έκλαψε και ο Πειραιάς δάκρυσε και ακόμη δακρύζει.

Ολυμπιακός και ΑΕΚ διασταύρωναν τα ξίφη τους στο παλιό «Καραϊσκάκη» στο ντέρμπι της 20ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Ο Ολυμπιακός των Σαργκάνη, Γαλάκου, Αναστόπουλου και Νικολούδη, αντιμετωπίζει την ΑΕΚ των Μπάγεβιτς, Αρδίζογλου και Μαύρου με τους «ερυθρόλευκους» να συντρίβουν με 6-0 τους αντιπάλους τους με τρία γκολ του Γαλάκου και ένα από τους Κουσουλάκη, Ορφανό και Βαμβακούλα.

Οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να στείλουν στον έβδομο ουρανό τους 35.000 φίλους τους που βρέθηκαν στο γήπεδο. Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος αλλά εκφραζόταν πιο έντονα από τα παιδιά της Θύρας 7. Τα παιδιά εκείνα που βιάστηκαν να βγουν από το γήπεδο για να αποθεώσουν τους παίκτες της ομάδας για την εμφάνιση τους και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Όταν άρχισαν να κατεβαίνουν με φόρα τα σκαλοπάτια της Θύρας 7, ένας φίλος του Ολυμπιακού παραπάτησε και άρχισε να κυλά προς την έξοδο. Αυτό που ακολούθησε δεν το χωρά ανθρώπινος νούς. Ένας ένας φίλος των Πειραιωτών έπεφτε και ακολουθούσαν και άλλοι και άλλοι καθώς όσοι βρισκόταν πίσω δεν είχαν αντιληφθεί τι γινόταν μπροστά και συνέχιζαν να προχωρούν. Οι μπροστινοί ποδοπατήθηκαν.

Κάποιοι αστυνομικοί ξήλωσαν ένα από τα τουρνικέ καταφέρνοντας να απεγκλωβίσουν με αυτόν τον τρόπο αρκετό κόσμο. Νεκροί και τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Τζάννειο. Οι συγγενείς αναζητούσαν τους δικούς τους ανθρώπους, τους φίλους τους. Το προσωπικό του νοσοκομείου δεν επαρκούσε για την περίθαλψη των τραυματιών και γινόταν εκκλήσεις για ιατρικές ενισχύσεις και αίμα.

Στο Τζάνειο κατέφθαναν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που ενημέρωναν διαρκώς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η τηλεόραση διέκοψε την κανονική ροή του προγράμματός της και μετέδιδε σοβαρή μουσική.

Δεκαεννιά άτομα άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή ενώ λίγο αργότερα υπέκυψε ακόμη ένας στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο του Πειραιά. Έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ακόμη ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα στο οποίο είχε πέσει. Τα θύματα έφτασαν τα 21, ενώ οι τραυματίες ήταν πολλοί περισσότεροι.

Οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν δεν έχουν προηγούμενο και πολλοί είναι εκείνοι που εύχονται να μην ξανασυμβούν. Κάποιοι λένε ότι η πόρτα ήταν μισάνοιχτη, άλλοι ότι ήταν κλειστή. Το θέμα όμως είναι ότι χάθηκαν άδικα 21 ζωές και ακόμη οι ένοχοι δεν έχουν λογοδοτήσει για την απίστευτη τραγωδία. Οι πέντε φύλακες της Θύρας 7, που πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 10 ετών, αθωώθηκαν από το Τριμελές Εφετείο Πειραιά στις 22 Σεπτεμβρίου του 1986.

Η μνήμη των 21 ψυχών τιμάται ακόμη και σήμερα από τον Ολυμπιακό αλλά και από τους φίλους όλων των ομάδων.

Σήμερα, 8 Φεβρουαρίου του 2017, για πρώτη φορά οι «ερυθρόλευκοι» αγωνιζόταν εντός έδρας ανήμερα της επετείου των θυμάτων της Θύρας 7 με τους φίλους της ομάδας να φωνάζουν ρυθμικά Θρύλε για σένα πνιγήκαμε στο αίμα, τα χρόνια περνάνε ποτέ δε σας ξεχνάμε».

Τα θύματα της Θύρας 7:

Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)

Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)

Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)

Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ)

Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)

Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)

Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)

Νίκος Φίλος (19 ετών)

Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)

Βασίλης Μάχας (20 ετών)

Ευστράτιος Πούπος (20 ετών)

Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)

Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)

Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)

Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)

Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)

Κώστας Μπίλας (28 ετών)

Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)

Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)

Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)


Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών)